Urban Design and Development Center (UddC)
ศูนย์ออกแบบและพัฒนาเมือง
ผศ.ดร. นิรมล เสรีสกุล
ผู้ช่วยศาสตราจารย์ประจำภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และผู้อำนวยการศูนย์ออกแบบและพัฒนาเมือง (UddC)
ปรีชญา นวราช
สถาปนิกผังเมืองสาวไฟแรง “เพราะเมืองออกแบบคน คนจึงต้องออกแบบเมือง” ผู้เชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าวิถีชีวิตของคนจะดีขึ้นได้ ด้วยการมีพื้นที่สาธารณะที่ดี
อดิศักดิ์ สายประเสริฐ
นักเรียนเศรษฐศาสตร์การเมืองตลอดชีวิต ทำวิจัยด้าน Governance บ้าง และพยายามวิพากษ์การพัฒนาเมือง การขนส่ง และทุนนิยม
บุษยา พุทธอินทร์
สถาปนิกผังเมือง ผู้หลงใหลในความซับซ้อนและร้ายกาจของเมือง ต้องการผลักดันให้มีพื้นที่สาธารณะที่มีคุณภาพและเท่าเทียม
วรากร วิมุตติไชย
คนธรรมดาที่จบด้านสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มักสงสัยในการดำรงอยู่ของมนุษย์ และกำลังพยายามทำความเข้าใจอยู่
กิตติณัฐ พิมพขันธ์
สถาปนิกผังเมือง เชื่อว่าเมืองเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติและธรรมชาติยังมีเรื่องที่น่าเรียนรู้
ปาลิตา จันทร์ทวีทรัพย์
สถาปนิกผังเมือง ผู้ที่เชื่อว่าผังเมืองและปัญหาการใช้พื้นที่ในเมืองสามารถแก้ไขได้ด้วยการออกแบบอย่างเข้าใจและจะทำให้ผู้คนสามารถหาจุดยืนร่วมกันได้ในสังคม
Kill the Cat
ณัฐกานต์ อมาตยกุล
นักเขียนอิสระผู้ร่วมก่อตั้งสำนักพิมพ์ไจไจบุ๊คส์ ชอบนั่งรถเมล์ร้อนเฉพาะตอนหน้าหนาว และมีความสัมพันธ์ทั้งรักทั้งชังกับการเดินเท้าในกรุงเทพฯ
สุธามาส ทวินันท์
ฟรีแลนซ์กินจุที่ใช้เวลาอยู่ในห้องมากกว่าอยู่ข้างนอก แต่หลงรักการเดินเท้าย่านเขตพระนครพอ ๆ กับนั่งรถเมล์ช่วงกลางดึก
อธิวัฒน์ อุต้น
ชื่อแดนซ์, ยังคงตามหาว่ามีใครใช้ชื่อซ้ำกันไหมและหวังว่าจะพบในสักวัน บางครั้งก็จับกีต้าร์ บางครั้งก็จับปากกา บางครั้งก็จับกล้อง (แต่ไม่มีครั้งไหนที่จะไม่ไล่จับความฝัน)
พชร สูงเด่น
“นักเขียนพลัดถิ่น in a love-hate relationship with เมืองหลวง แต่ยิ่งหน่ายเท่าไร ยิ่งอยากทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราดีขึ้นเท่านั้น”
ภสรัณญา จิตต์สว่างดี
ฟรีแลนซ์ที่เขียนบทความเป็นงานรอง ขึ้นรถไฟฟ้าผิดสายเป็นงานหลัก ชอบเดินเป็นชีวิตจิตใจ กลัวสะพานลอย และรักทางม้าลายเฉพาะอันที่ข้ามง่าย
ณัชชา ทิพย์บำรุง
สาวยะลาที่ตอนนี้กลายเป็นสาวเมืองกรุงเต็มตัว เป็นครูสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติ และเป็นนัก(หัด)เขียนที่คิดว่าการเดินออกไปหาของกินคือการเดินทาง
วณัช บัณฑิตาโสภณ
นักเศรษฐศาสตร์ผู้หลงรักการเดิน ทั้งเดินป่า เดินเมือง และเดินทาง ระหว่างเดินเขาจะคิดฟุ้งซ่านเสมอ แต่ที่ชัดเจนในใจคือเขาจะไม่มีวันเดินย้อนกลับ
เอกศาสตร์ สรรพช่าง
นักมานุษยวิทยาที่หันมาทำธุรกิจเต็มตัว ปัจจุบันเป็นทั้งนักเขียน คอลัมนิสต์และทำธุรกิจควบคู่ไปด้วย สนในเรื่องการใช้พื้นที่ในเมือง และช่างฟ้องเป็นที่หนึ่งเมื่อเห็นพนักงาน กทม.ตัดต้นไม้ไม่เข้าท่า
อภิชาติ กิตติเมธาวีนันท์
ภูมิสถาปนิกโดยตำแหน่ง ใช้เวลาว่างจากการเขียนแบบมาเล่าเรื่องต่าง ๆ สนใจประวัติศาสตร์ ศาสนา และการอนุรักษ์สถาปัตยกรรม