จุฬารัตน์ ป่าหวาย

ด้วยยุคปัจจุบันกระแสความนิยมทั่วโลกเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด การเปิดกว้างทางสังคม โดยเฉพาะเรื่องของความหลากหลายทางเพศกลายเป็นที่ยอมรับกันมากขึ้น หลาย ๆ ประเทศอนุมัติให้มีการจดทะเบียนสมรสที่นอกเหนือจาก ชาย-หญิง อีกทั้งในแง่ของแฟชั่นเครื่องแต่งกายแบบ Unisex ก็เป็นกระแสที่โด่งดังมากขึ้นตาม ๆ กันมา ซึ่งหลายคนมองว่าแฟชั่นการแต่งกายนั้นไม่ควรจำกัดอยู่ที่เพศใดเพศหนึ่ง บ้างกล่าวว่าเสื้อผ้าไม่มีเพศ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของผู้สวมใส่ว่าแบบไหนเราถึงจะมั่นใจและเป็นตัวของตัวเอง ทั้งนี้ นอกจากเรื่องของปัจเจกบุคคลเป็นเรื่องที่สำคัญ แต่อีกหนึ่งสิ่งที่สำคัญไม่ต่างกันคือเรื่องของการออกแบบเมือง โดยการออกแบบเมืองในที่นี้จะหมายถึง การจะออกแบบเมืองอย่างไร เพื่อให้รองรับกับการใช้ชีวิตบนพื้นฐานความหลากทางทางเทศ และค่านิยมที่เปลี่ยนแปลงไป The Urbanis อยากจะชวนผู้อ่านทุกท่านมาดูกันว่าถ้าเราสามารถออกแบบเมืองภายใต้หัวข้อความหลากหลายทางเพศได้ เมืองแห่งนั้นจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร เมื่อห้องน้ำกลายเป็นพื้นที่ต้นแบบแห่งความหลากหลายทางเพศ อย่างที่เราคุ้นชินและเป็นที่รู้กันดีว่าห้องน้ำสาธารณะทั่วไป ทั้งในห้างสรรพสินค้า สวนสาธารณะ หรือในพื้นที่ใดก็ตาม มักถูกแบ่งแยกเพื่อรองรับกับการใช้งานตามเพศกำเนิด กล่าวคือเพื่อรองรับสำหรับเพศชายและเพศหญิงเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงของสังคมปัจจุบันหลายคนมักเลือกวิถีทางเพศเป็นของตัวเอง หากกล่าวให้เข้าใจโดยง่ายคือ เพศวิถี ไม่เท่ากับ เพศกำเนิด นั้นเอง เมื่อเรามองว่าห้องน้ำคือพื้นที่สาธารณะขั้นพื้นฐานที่สำคัญของเมือง ดังนั้นการออบแบบห้องน้ำที่เป็นองค์ประกอบหนึ่งของเมือง ให้รองรับกับการใช้งานบนพื้นฐานความหลากหลายทางเพศอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ที่สำคัญ เพราะการใช้ห้องน้ำที่ไม่ตรงตามเพศวิถีอาจจะส่งผลให้เกิดเหตุการณ์ขัดแย้ง ถึงขั้นร้ายร่างกายตามหน้าข่าวที่พบเห็นได้ทั่วไป ประเด็นการออกแบบห้องน้ำไร้เพศจึงมีกระแสมากขึ้น ตัวอย่างเช่น บทความเรื่อง “Why Architects Must Rethink Restroom Design […]